Zawezwanie do próby ugodowej z roszczeniem przeciwko towarzystwu ubezpieczeniowemu

Zawezwanie do próby ugodowej z roszczeniem przeciwko towarzystwu ubezpieczeniowemu

Postępowanie pojednawcze (ugodowe) jest jednym z najistotniejszych postępowań sądowych. Po pierwsze, umożliwia w sposób tani (40 zł opłaty sądowej) na doprowadzenie przed sądem do zakończenia sporu. Po drugie, wniosek może być skierowany do sądu rejonowego ogólnie właściwego dla przeciwnika lub w szczególnych przypadkach – do sądu rejonowego właściwego dla wnioskodawcy.

Właściwość miejscowa tego sądu jest określana na podstawie przepisów o właściwości ogólnej, co w przypadku osób prawnych prowadzących działalność gospodarczą (np.: spółek z o.o., spółek akcyjnych, towarzystw ubezpieczeniowych) oznacza konieczność zastosowania art. 30 k.p.c. („powództwo przeciwko osobie prawnej lub innemu podmiotowi nie będącemu osobą fizyczną wytacza się według miejsca ich siedziby.”). W myśl tego przepisu powództwo przeciwko osobie prawnej wytacza się według miejsca jej siedziby. Przepis ten określa ogólną właściwość sądów w sprawach przeciwko wszystkim – poza Skarbem Państwa – osobom prawnym, także tym, których działalność obejmuje teren całego kraju; przepis szczególny tę właściwość może regulować w sposób odmienny (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 27 października 1988 r., III CZP 43/88, OSNCP 1989, nr 4, poz. 53).

Przykładem zastosowania takiego przepisu szczególnego, odrębnie kształtującego właściwość miejscową sądu, będzie wniosek o zawezwanie do próby ugodowej z roszczeniem przeciwko towarzystwu ubezpieczeniowemu (art. 20 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, który stanowi, że: „powództwo o roszczenie wynikające z umów ubezpieczeń obowiązkowych lub obejmujące roszczenia z tytułu tych ubezpieczeń można wytoczyć bądź według przepisów o właściwości ogólnej, bądź przed sąd właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby poszkodowanego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia.”). Właściwość unormowana w tym szczególnym przepisie wyłącza stosowanie art. 30 k.p.c. lub art. 35 k.p.c. (por. Ewa Stefańska w komentarzu do Kodeksu postępowania cywilnego pod red. Małgorzaty Manowskiej, tom 1, wydanie 1, Warszawa 2011, s. 88), a to oznacza, że powództwo o roszczenie odszkodowawcze wynikające z umów ubezpieczeń obowiązkowych lub wniosek pojednawczy obejmujący takie roszczenie można wytoczyć – poza sądem ogólnym właściwości ogólnej przeciwnika – także przed sąd właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby poszkodowanego albo uprawnionego z umowy ubezpieczenia.

Art. 30 k.p.c. znajduje się w grupie przepisów zatytułowanej „właściwość ogólna”, ma on więc zastosowanie tylko wtedy, gdy nie zachodzą warunki uzasadniające wybór przez powoda innego sądu, zgodnie z przepisami kodeksowymi o właściwości przemiennej (art. 32-37 k.p.c.) lub przepisami pozakodeksowymi dotyczącymi tej ostatniej właściwości (porównaj wyżej wskazany art. 20 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych).

 

foto dzięki uprzejmości Matt Banks / freedigitalphotos.net

Możliwość komentowania została wyłączona.