Kategoria: transport

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów, w związku z szeregiem wątpliwości naszych klientów związanych z regulacją tej ustawy poniżej przedstawiamy najczęstsze pytania wraz z odpowiedziami dotyczącymi interpretacji i stosowania tej ustawy.

1. Czy w systemie w rubryce „miejsce załadunku towaru” należy wpisać bazę paliw, gdzie doszło do załadunku środka transportu, czy też należy wpisać miejsce, z którego wyruszył środek transportu np. po upływie kilku dni od załadunku w bazie paliw, bez względu na fakt czy za pomocą tego środka transportu były wcześniej dokonywane inne kursy lub dokonano dostawy po upływie kilku dni od załadunku?

W naszej ocenie jako miejsce załadunku towaru należy zawsze i bezwyjątkowo wpisać bazę paliw, w której doszło do załadowania środka transportu. Przemawia za tym brzmienie art. 5 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów (dalej jako „u.s.m.d.p.t.”), w którym wskazano, że zgłoszenie powinno zawierać „dane adresowe miejsca załadunku towaru”. W naszej ocenie jako miejsce załadunku towaru należy uznać wyłącznie miejsce, w którym doszło do fizycznego przemieszczenia towaru do środka transportu, bez względu na fakt, iż po załadunku a przed określoną dostawą towarów środek transportu zostanie np. przekierowany do siedziby podmiotu wysyłającego lub odbędzie inne kursy związane z dostawą towarów.

2. Czy w sytuacji, w której podmiot wysyłający będzie dysponował określoną ilością towaru w celu dostarczenia odbiorcom (np. 10.000 litrów oleju), a podczas jednego dnia dostaw odbiorcy pobiorą mniejszą ilość towaru (np. 9.000 litrów oleju), to czy podmiot wysyłający musi dokonać odrębnego zgłoszenia, w którym on będzie odbiorcą niedostarczonej reszty towaru (w tym przypadku 1.000 litrów oleju) czy też podmiot wysyłający powinien tę różnicę zawrzeć w dokumencie potwierdzającym przesunięcie międzymagazynowe?

Zgodnie z art. 8 ust. 2 u.s.m.d.p.t. ustawodawca wprowadził zakaz dokonywania aktualizacji danych dotyczących towaru będącego przedmiotem przewozu. Zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy oznacza to, że nie można dokonać aktualizacji takich danych jak np. ilość, masa brutto lub objętość towarów. Z tego wynika, że w przypadku, w którym odbiorca zamówi większą ilość towaru niż faktycznie przez niego pobrana w trakcie dostawy, podmiot wysyłający nie może w tym zakresie dokonać aktualizacji zgłoszenia. W naszej ocenie się, ustawa zawiera 2 teoretyczne rozwiązania, które w założeniu powinny przekazać informację właściwym organom, iż po stronie podmiotu wysyłającego pozostała pewna ilość nierozdysponowanych towarów z powodu nieprzyjęcia całości zamówienia przez odbiorcę. Tymi rozwiązaniami są:

a. Sporządzenie dokumentu przesunięcia międzymagazynowego albo

b. Przesłanie zlecenia, w którym odbiorcą pozostałego towaru byłby podmiot wysyłający.

Argumentem przemawiającym za pierwszym rozwiązaniem jest fakt, iż przewóz nierozdysponowanego towaru a zamówionego przez klienta (albo przewóz towarów nierozdysponowanych jednego dnia odbiorcom) należy do czynności niezwiązanych z opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, co wypełnia dyspozycję art. 3 ust. 7 u.s.m.d.p.t. Z drugiej jednak strony, celem przytoczonego przepisu jest przewóz towarów „między magazynami tego samego podmiotu” (uzasadnienie projektu ustawy), natomiast przez cały okres od pobrania towarów do finalnego rozdysponowania towarów (w założeniu dzień lub dni następujące po tym, jak środek transportu powrócił z częścią nierozdysponowanego towaru do siedziby podmiotu wysyłającego w celu dokonania dostaw towarów w następne dni) magazynem będzie miejsce, z którego podmiot wysyłający rozpoczyna każdorazowo dostawę towarów, zatem nie dojdzie do fizycznego przewiezienia towarów pomiędzy różnymi magazynami tego samego podmiotu. Podobnie w zgłoszeniu potwierdzającym przesunięcie międzymagazynowe należy podać dane adresowe miejsca magazynowania towaru wysyłki i przyjęcia, zatem w założeniu powinny to być 2 różne miejsca. Przytaczany przepis mógłby zostać zastosowany do opisywanej sytuacji w ten sposób, iż adresem miejsca magazynowania towaru wysyłki byłoby miejsce odbiorcy, który nie przyjął całości zamówionego towaru, a miejscem przyjęcia towaru byłaby siedziba podmiotu wysyłającego, do której po dostawie wracałby środek transportu z nieprzekazanym w całości towarem.

Alternatywą dla sposobu opisanego powyżej jest przesłanie zlecenia, w którym odbiorcą pozostałego i nierozdysponowanego danego dnia towaru byłby podmiot wysyłający. W naszej ocenie przyjęcie takiej metody mogłoby jednak prowadzić do zaburzeń, jeśli chodzi o dane dotyczące wysyłanych i odbieranych towarów. Prowadziłoby to bowiem do przyjęcia fikcji, że podmiot wysyłający dokonywał obrotu faktycznie większą ilością towarów niż w rzeczywistości, gdyż nierozdysponowany danego dnia towar byłby wskazywany jako odebrany przez podmiot wysyłający, a następnie kolejnego dnia ten sam towar ponownie byłby wskazywany jako będący przedmiotem dostawy do odbiorców. To z kolei doprowadziłoby do sytuacji, w której ilość pobranych towarów z bazy paliw byłaby mniejsza niż ilość rozdysponowanych towarów odbiorcom (ten sam towar mógłby być np. dwukrotnie przedmiotem zlecenia dostawy) i prowadziłoby do podejrzenia, iż podmiot wysyłający dysponuje towarem z nielegalnego źródła.

W związku z powyższym w naszej ocenie jedynym logicznym rozwiązaniem jest stosowanie metody określonej w lit. a (czyli sporządzanie dokumentu przesunięcia międzymagazynowego).

3. Czy w sytuacji, w której odbiorcą towarów jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą i ta osoba fizyczna dokonuje zakupu towarów w sposób niezwiązany z jej działalnością gospodarczą (prosi o wystawienie faktury zawierającej wyłącznie nr PESEL tego podmiotu), to czy przy dostawie towarów objętych u.s.m.d.p.t. stosuje się tę ustawę?

W naszej ocenie się każda dostawa kierowana do osoby fizycznej prowadzącej działalności gospodarczej, ale dokonującej zakupu towarów w sposób niezwiązany z działalnością gospodarczą, nie jest objęta stosowaniem u.s.m.d.p.t., w tym procedurą dokonywania zgłoszeń, zgodnie z definicją z art. 2 pkt 6 u.s.m.d.p.t.

4. Jaką datę dostawy ma podać odbiorca uzupełniający zgłoszenie o informację o odbiorze towaru, gdy dokonuje tego w dniu roboczym następującym po dniu dostarczenia towaru?

W naszej ocenie się odbiorca powinien podać faktyczną datę dostawy towaru i w przypadku dokonywania tego w dniu roboczym następującym po dniu dostarczenia towaru należałoby zmienić datę jaką narzuca system (system posiada wprowadzoną domyślną datę z dnia, kiedy odbiorca wprowadza informację o odbiorze towaru).

Opracowali: adwokat Marcin Moj i adwokat Marcin Hołówka

Foto dzięki uprzejmości: nitinut / freedigitalphotos.net