Koszt odzyskiwania należności

koszt odzyskiwania należności

W jednej ze spraw sądowych klient został pozwany o zapłatę „kosztów odzyskiwania należności”. O co w tej sprawie chodzi? I jakie szanse wygrania sporu ma pozwany?

Umowa między stronami

Strony wiązała umowa o roboty budowlane. Powód został zgłoszony inwestorowi jako podwykonawca pozwanego. Strony ustaliły, że po dokonanym odbiorze prac przez inwestora (gminę) płatność za wykonane prace przez powoda zostanie dokonana bezpośrednio przez inwestora. Powód jednak, zamiast zgłosić prace pozwanemu do odbioru, od razu wystawił na pozwanego fakturę. Powód był na bieżąco informowany, że pozwany czeka na odbiór wykonanych prac przez gminę oraz, że gmina zapłaci powodowi należne mu wynagrodzenie zaraz po odbiorach. Po dokonanym odbiorze płatność przez gminę została dokonana.

Umowa z firmą windykacyjną

Powód, mimo że był na bieżąco informowany o terminie odbiorów oraz terminie planowanej płatności przez gminę nie informując pozwanego, zawarł umowę z firmą windykacyjną o egzekucję wierzytelności. Powód wiedział, że płatność zostanie dokonana bezpośrednio przez gminę a nie przez pozwanego, po odbiorach i nie ma jakiegokolwiek zagrożenia, że powód nie otrzyma swego wynagrodzenia, gdyż płatnikiem jest organ samorządu publicznego.

Nawiązanie umowy z firmą windykacyjną zostało dokonane przez powoda niepotrzebnie, na jego koszt i ryzyko.

Podstawa roszczenia

Powód oparł swe roszczenie na art. 10 ust. 2 o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych („Oprócz kwoty, o której mowa w ust. 1, wierzycielowi przysługuje również zwrot, w uzasadnionej wysokości, poniesionych kosztów odzyskiwania należności przewyższających tę kwotę.”). Na powodzie ciąży więc obowiązek wykazania podjęcia czynności windykacyjnych i wysokości związanych z tym kosztów.

Żądanie pozwu nie zostało przez powoda należycie udowodnione i uzasadnione. Roszczenie powoda miało więc w istocie charakter dowolny. Powód nie przedstawił żadnych wykazów, kalkulacji, dokumentacji, która świadczyłyby o tym, jakie czynności windykacyjne zostały przeprowadzone przez firmę windykacyjną. Brak dowodów w tym zakresie musi skutkować uznaniem, że roszczenie powoda nie da się zweryfikować a to powód winien udowodnić, że jego żądanie, przekraczające ustawowy ryczałt 100 euro jest uzasadnione, nie zaś dowolne. Samo przedłożenie jednego wezwania do zapłaty, sporządzonego przez firmę windykacyjną oraz wystawionej przez nią faktury jest niewystarczające. Kwota żądana od pozwanego musi być adekwatna do wykonanej pracy ponadstandardowej (która została określona w tej sprawie ryczałtowo przez ustawę na kwotę 100 euro).

Rokowanie w tej sprawie

Powód nie udowodnił, że należy mu się za zwrot kwoty przewyższającej równowartość 100 euro według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne.

Z materiału dowodowego sprawy zaś nie wynika, aby firma windykacyjna przeprowadziła inne czynności poza sporządzeniem jednego nieskomplikowanego wezwania do zapłaty. To zbyt mało, aby uznać za uzasadnione żądanie wynagrodzenia w kwocie 9% wartości wierzytelności (w tej sprawie było to kilkanaście tysięcy złotych). To powód winien udowodnić, że żądanie przekraczające ustawowy ryczałt 100 euro jest uzasadnione, nie zaś dowolne. Wynagrodzenie ponadstandardowe żądane od pozwanego musi być adekwatne do wykonanej pracy. W zakresie standardu została zaś ona wyceniona ryczałtowo – na kwotę 100 euro. Dlatego też sąd oddalił powództwo, uznając je za nieudowodnione.