Umowa poręczenia

Umowa poręczenia

Jak to w innym wpisie wskazałem (Jak zabezpieczyć się przed nieuczciwym kontrahentem), jednym z wielu stosowanych zabezpieczeń zobowiązań handlowych jest zawarcie umowy poręczenia. W umowie poręczenia występują: dłużnik, którego zobowiązanie jest zabezpieczane; poręczyciel, który własnym majątkiem zabezpiecza zobowiązanie dłużnika oraz wierzyciel, który korzysta z tego zabezpieczenia. Oświadczenie poręczyciela stanowiące, że poręczyciel będzie odpowiadał swoim majątkiem za zobowiązanie dłużnika, dla swej ważności, musi być zawarte na piśmie. Co ciekawe, umowa poręczenia może być zawarta pomiędzy wierzycielem a poręczycielem bez zgody dłużnika (zdarzały się też przypadki, że umowa poręczenia była zawierana nawet bez powiadomienia o tym fakcie dłużnika, np.: dotyczyło to zadłużenia szpitali).

Zasadniczym celem podpisania umowy poręczenia jest zabezpieczenie istniejącej lub przyszłej wierzytelności. Podmiot trzeci (tzw. poręczyciel) zobowiązuje się wobec wierzyciela, że w przypadku gdy dłużnik nie wykona swojego zobowiązania – poręczyciel tego wierzyciela zaspokoi (art. 876 § 1 k.c.). Zaspokojenie wierzyciela przez poręczyciela może przybrać formę zapłaty określonej kwoty pieniężnej lub też wykonania określonego w umowie poręczenia świadczenia. W praktyce spotykane są też inne sposoby zaspokojenia wierzyciela, takie jak złożenie przez poręczyciela określonej kwoty pieniężnej do depozytu sądowego lub nawet potrącenie wierzytelności jaką ma poręczyciel wobec wierzyciela dłużnika za którego poręczył z wierzytelnością wynikającą z umowy poręczenia.

Po wykonaniu umowy poręczenia przez poręczyciela i zaspokojeniu wierzyciela poręczyciel wstępuje z mocy przepisu zawartego w art. 518 § 1 pkt 1 k.c. w prawa zaspokojonego poręczyciela, a więc następuje subrogacja ustawowa, opisana przeze mnie w innym miejscu. Poręczyciel po spłaceniu wierzyciela, który miał zabezpieczoną wierzytelność w umowie poręczenia wstępuje w prawa wierzyciela, którego zaspokoił i staje się przez to wierzycielem dłużnika. w przypadku zaś, gdy dłużnik w terminie spłaca swojego wierzyciela wierzytelność wygaśnie a poręczyciel nie będzie miał żadnych dodatkowych praw wobec rzetelnego dłużnika. Warto wspomnieć, że poręczenie przedawnia się zgodnie z zasadami dotyczącymi stosunku prawnego, który zabezpiecza (np.: zgodnie z art. 554 k.c. roszczenia z tytułu sprzedaży dokonanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy przedawniają się z upływem lat dwóch), ale jeśli poręczyciel spłaci wierzyciela za dłużnika to roszczenie poręczyciela wobec dłużnika przedawnia się już według zasad ogólnych (termin przedawnienia takiego roszczenia wynosi dziesięć lat).

Poręczenia można udzielić odpłatnie lub też nieodpłatnie. Jeżeli w umowie poręczenia nie ma zawartej regulacji o odpłatności poręczenia to przyjmuje się, że poręczyciel działa nieodpłatnie (tj. nie może żądać wynagrodzenia ani od wierzyciela ani też od dłużnika). Na koniec warto wiedzieć, że dla ważności dokonania poręczenia nie jest wymagane wyrażenie zgody przez współmałżonka poręczyciela.

 

Foto dzięki uprzejmości bplanet / freedigitalphotos.net

Możliwość komentowania została wyłączona.